Juliusz Joachim Slaski

Herbu Grzymała. Ur. 21.6.1836 Borzykowa, zm. 21.11.1916. Syn Aleksandra Slaskiego, powstańca listopadowego i Pauliny Dąmbskiej. Jego ojcem chrzestnym był Joachim Lelewel. Wywodził się z linii Slaskich ze Slasów Leszczów w ziemi ciechanowskiej, osiadłej w Małopolsce na pocz. XVII w, której wielu członków walczyło w wojnach XVII i XVIII wieku oraz we wszystkich powstańcach.
Ukończył szkołę realną w Kielcach, następnie Instytut Gospodarstwa Wiejskiego i Leśnictwa w Marymoncie. Po praktyce i ożenku w 1859 kupił zrujnowany Broniszów i rozpoczął gospodarowanie wprowadzając szereg nietypowych reform, w tym również uwłaszczając chłopów. Żyjąc bardzo skromnie doprowadził zrujnowany majątek do prosperity.

Zwolennik poglądów Wielopolskiego. Brał czynny udział w powstańczej administracji cywilnej kraju.

Po powstaniu wierny przesłaniu, że miecz należy obecnie na lemiesz przemienić. Dalej gospodarował w Zbrodzicach, kupując także Ciuślice i Turnawiec. Wyznawca idei że ziemia jest raczej depozytem niż własnością i że należy szczególnie dbać o jej pielęgnowanie i uszlachetnianie oraz o to aby nie przeszła w ręce obce. Był radcą ubezpieczeniowym w powiecie pińczowskim, sędzią pokoju w Skalbmierzu, ławnikiem sądu granicznego, wójtem Broniszowa. Korespondent Gazety Rolniczej. Pochowany w Kazimierzy Małej.

Był dwukrotnie żonaty: z Julią Gawrońską h. Rawicz (1858 Kraków WNMP), i Heleną Wojnarowską h. Strzemię (1877).
Dzieci: Jarosław Stanisław (1859), Maria Fryderyka (1862), Aleksandra (1865), Kazimierz (1867), Juliusz (1869), i z drugiego małżeństwa: Lucjan (1880), Paulina Cirilla (1881), Władysław Jakub (1890), Zofia (1890), Jan Stanisław (1893), Ludwik (1898).